fc barcelona nv

Sinds voorjaar 2003 stemde fc Barcelona een nieuwe voorzitter. Juan Laporta, dertiger, advocaat, succesvul (dus vermogend) en charismatisch. Een cameraploeg volgt Laporta de eerste maanden van zijn ambtstermijn op de voet. Deze film moest een antwoord geven op de vragen hoe hij de club, die in een crisis beland was door schulden en geen resultaten op het veld, ging aanpakken en wat het resultaat ging worden.

Voor mij was dit natuurlijk genieten. Alleen al omdat vanaf de eerste moment van de reportage enkel Catalaans gesproken werd. Maar ook om het volgende:
- Het bestuur zijn dertigers. Rijk geworden dankzij de dotcom-sector. Dus geen stijve, saaie gepensioneerden.
- Om in het bestuur van de club te mogen zetelen moest eerst een bijdrage van een ton betaald worden. Al de bestuursleden ontvangen geen inkomen. Het moest voor elk bestuurslid een eer zijn Barca er terug bovenop te helpen. Natuurlijk kregen ze door deze aanpak zo veel media-aandacht dat dit weer commercieel interessant was voor hun eigen bedrijven.
- Het ganse interieur werd herbouwd. Een dikke streep over het verleden. Geen bombastische bureaus, restaurants en vergaderzalen maar het interieur van een vers opgestart advocatenkantoor.
- Laporta wil Beckham. Beckham kiest voor Real. Dan moet Ronaldinho maar komen. Een geniale aankoop. We zijn er bij wanneer het contract wordt getekend.
- Vanaf de start van het seizoen tot januari verliest Barca keer op keer en zakken ze verderweg naar de middenmoot van de rangschikking. Barca staat tegen januari op een 11e plaats van de rangschikking. 11 plaatsen achter aartsrivaal Real Madrid. Na elk eindsignaal zie je Laporta en zijn medewerkers bleek wegtrekken. Je kan vergaderen, doelstellingen maken, commerciële ideeën uitwerken, creatief zijn zo veel je wilt. Het enige wat telt is het resultaat van de ploeg.
- Laporta krijgt dreigbrieven. Zijn huis wordt beklad. Zijn familie wordt bedreigd. Hij krijgt zelfs een pak rammel van een paar leden van de harde kern die het niet kunnen verkroppen dat hij niet met hen wil praten. De vorige president deed dit wel. Er zijn zelfs complottheorieën dat ex bestuursleden door deze praktijken het huidige bestuur zodanig wil demoraliseren dat ze zouden opstappen zodat het vroegere bewind terug kan aantreden.
- Fans schreeuwen bij zijn auto om het ontslag van Rijkaard. Laporta vraagt om geduld. Het komt wel goed. Het komt wel goed. Maar de club incasseert het ene doelpunt na het andere.
- Bij overmaat van ramp wint Real op het veld van Barca met 0-2. De voorzitters van de koninklijke lachen smalend.
- Het bestuur gaat in een dorpje in het Catalaanse binnenland vergaderen. De kinderen van het plaatselijk schooltje zingen het clublied. Sommige bestuursleden zijn misnoegd omdat ze zich een nummer voelen, omdat ze minder media-aandacht krijgen dan de vaste clan rond Laporta.
- Maar dan komt de 3 week van januari en Barca begint te winnen. De ene wedstrijd na de andere. 17 wedstrijden op rij. Op het veld van Real wint Barca met 1-2. Barca eindigt op de 2e plaats (Real 4e!!) en mag naar de Champions League.
- Iedereen is blij. De verkoopcijfers zijn beter dan het vorige jaar. Er zijn meer dan 1 miljoen leden. Toch is Laporta teleurgesteld. Het kon beter. (en het wordt ook veel beter: het jaar nadien speelt Barca kampioen, 2 jaar nadien winnen ze in Parijs de Champions League van Arsenal)
- Een schitterend moment. Laporta staat met een vijftal vrienden op de tribune van het Nou Camp en zegt dat hij zin heeft om iets te doen: Hij roept hij volle borst BARCA tot zijn stem er van overslaat.

De taal, de muziek, de passie, de beelden van Barcelona, de sfeer. Het was alsof ik het allemaal zelf meemaakte. Ik wandelde mee op placa Catalunya, via de ramblas naar de oude haven om er om 11u 's avonds nog van een vispannetje met een goed glas wijn te genieten.
En geef toe, president zijn barca spreekt toch meer tot de verbeelding dan voorzitter van Westerlo.