kvraagetaan deel 1

Een paar weken geleden zei Stijn me dat hij dat liedje, kvraagetaan, van de Fixkes zo goed vond.
Hij is de enige niet. Het nummer wordt bijna elke dag op radio 1 en andere zenders gedraaid. Het is al een paar weken het meest gedownloade nummer op Itunes.
Waarom? Omdat het zo herkenbaar is en omdat iedereen er nostalgisch van wordt.

Mag kik binne mag kik binne om een lieke te beginne
Over de dinges die kik mij allemaal herinner
Veel liekes zongen we niet. We hoorden wel de engelstalige hits op de radio maar het nazingen was onmogelijk. Behalve toen de rubensiaanse Vanessa haar hitje scoorde met "jeupsaitdaunenissidozzimeiki jeupsaitdaunenizzidozookee ..."
Wij zaten altijd bij de vriendjes thuis. Vooraf geplande afspraken onder de ouders werden niet gemaakt. Was er niemands thuis dan was er in de buurt wel een ander vriendje die op zijn kamer zat te spelen met een modelvliegtuigje. Verjaardagsfeestjes. Nu moet je bijna een ceremoniemeester inschakelen om de bengels te plezieren. Was toen wel anders. Op de dag zelf vroeg je aan de ene en de andere of hij zin had om te komen feesten. Singeltjes draaien (ik zie mijn klasgenootje Dirk nog totaal uit zijn dak in onze living springen op 'Can you feel it' van the Jacksons) , gezelschapspelletje spelen, gekregen Jommekes lezen, moeder bakte een pannenkoek en iedereen vertrok zelf om 5 uur naar huis. Geen ouders aan de deur. Geen overrompelingen. Amper een budget.


Uit de goeien ouwen tijd, van rekenen en vlijt.
Van leven zonder zorgen, ambitie of spijt.
Rekenen en vlijt. Gekruiste armpjes in de klas, braaf rechtop zitten, ja meester nee meester, meer was er niet nodig om er voor vlijt door te zijn.
Een van de meesters had een vernuftig systeem ontworpen: Een groot bord waarop de naam van elke leerling kleefde met achter elke naam tien nageltjes waar een 'vlijtkaartje' kon hangen. Elk rappport begon iedereen met vijf kaartjes. Het was ieder voor zich, om ter meeste kaartjes. De stand konden de dagelijks perfect raadplegen. De spanning was te sniden toen de meester naar het bord ging om er hier en daar een kaartje aan toe te voegen of weg te nemem.
Meestal mocht je dat zelf voor je eigen naam doen. "Daems, ga naar het bord en hang er maar een kaartje bij". Je hebt in elke klas altijd ene die het zwarte schaap was. Bij ons was dat 'de Steven'. "Steven, ga naar het bord en hang er ... voor den Hellemans, den Dierckx en de Saey een kaartje bij." Als een leraar dit nu doet moet hij voor een commissie verschijnen of dagen Steventjes ouders hem voor de rechter.

Heelder dage gaan shotte. Voor den donkere thuis. Alleen maar wa ravotte.
Het school, daar kwam niks van in huis
Letterlijk heelder dagen gaan shotte. Om 4u30 thuis van 't school en als het tot 7 uur licht bleef kon je ons elke dag op het pleintje naast de kerk zien shotte. Doelen werden van hoopjes kledingstukken gemaakt. Onderling werd afgesproken wie wie was. De ene was Sepp Maier, de ander Kevin Keegan en nog een andere Franz Beckenbauer. Op sommige avonden in de week kon je ons 4 tegen 4 spelen zien spelen, met reservespelers en al. Vanuit de keuken riep ons ma ons om binnen te komen. Was meestal om ineens te gaan slapen.
Vandaag zie ik geen jongens meer op pleintjes voetballen. Of toch wel. Elke maandagavond doe ik Lisa naar de Flamencoles in Borgerhout. Op het pleintje in de buurt toonden deze week een twintigtal marokaanse balkunstenaars hun truukjes. Het Belgisch voetbal is barslecht omdat het straatvoetbal volledig verdwenen is. Binnen 10 jaar speelt het Belgisch elftal (als België nog bestaat tenminste) misschien nog es mee in een internationaal toernooi. Wedden dat de meeste spelers van Marokkaanse of Turkse afkomst zullen zijn. We zullen dan pas terug een kans maken om van Azerbeidjan of Egypte te winnen.

Wordt vervolgd ...