zaterdag, januari 20, 2007
Usher
Gisteren met een goede vriend naar "la chute de la maison Usher" gaan kijken in de Singel.
Een retrospectieve ode aan de avant-garde van de jaren 20.
Opzet: Combinatie stomme film uit 1929 en Vlaams orkest.
Troeven:
- Interessant om film uit beginperiode van de pelicule te bekijken
- Goed orkest met bekwame muzikanten
- De blauwe zaal - prima akoestiek
- Goed verhaal (Edgar A Poe): Afgelegen kasteel. Kasteelheer vraagt hulp van oude vriend omdat het niet zo goed meer gaat met zijn vrouw (het mens wordt krankzinnig), de vrouw sterft (of niet want onderliggend thema is levend begraven worden), in de jaren van eenzaamheid wordt kasteelheer zelf krankzinnig tot hij getuige is van de verijzenis van zijn echtgenote, het kasteel brandt af, koppel en oude vriend vluchten op het nippertje, the end of beter FIN.
Resultaat: Slecht
Of hoe al de potentiële mogelijkheden van hierboven door slechte muziek en een flutfilmpje volledig naar de knoppen worden geholpen.
Muziek was op bepaalde momenten niet om aan te horen omdat het onbespeelbaar is. Ja als het onbespeelbare muziek is blijf erdan af he en ... speel het vooral niet.
Film was inderdaad uit de beginperiode van de Kinema. In een tijd dat overacting done was waren David en ik gisteren getuige van de speelstijl van ene Jean Debucourt, de overactor der overactors uit die overactingperiode. Joenges kon die overacten. Er waren momenten bij dat toen het hoofdepersonage Roderick een verbaasde blik moest ten berde brengen ik dacht dat ik de achterzijde van zijn iris zag. Ze ploepten er bijna uit, zijn verbaasde ogen. Toch moet het een populaire acteur zijn geweest want Debucourt speelde na dit kladwerkje nog in 98 films. Zijn laatste film dateert uit 1958, Maigret tend un piège met Jean Gabin en Annie Girardot. Ik ben blij voor hem dat hij nog met klasbakken heeft mogen spelen. Een mooie manier om aan uw eind te komen. Niet?
Mijn belangrijkste pluspunten van gisteravond waren
- de blauwe zaal - bleef blauw zelfs na zoeen wanprestatie.
- het ontmoeten van 2 collega's uit mijn ATV tijd. Ik moet naar 't schijnt zo veranderd zijn. Tja.
- de pinten, de soep en het goed gesprek met mijne maat in café Gounod achteraf.
Zo werd het toch een geslaagde avond. Ben benieuwd hoe the 300 het er gaat afbrengen. Maar ja das een ander verhaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten