8 jaar

Al 8 jaar, vandaag. Lisa is er 8.

Het is onvoorstelbaar hoe snel het gaat. Vorige week keken we samen naar haar eerste verjaardag op een dvd'tje. De herinnering is er nog wel. Je weet wie er op het feestje was en hoe ze haar eerste taartje overmeesterde. Maar het is zo ver weg. Het is zo moeilijk om het terug voor te stellen. Foto's zeggen veel maar zo'n filmpje slaat werkelijk alles. Dat kleine meisje behoort tot een ver verleden. Ik herinner me het programma dat opstond toen we 8 jaar geleden ons in de ziekenhuiskamer installeerden. (Frank Raes met Sabine Appelmans over mooie sportmomenten).
Ik weet nog dat ik slecht sliep en dat de gynaecoloog, tussen 2 persen door, zei dat ze een pak haar had. 4 kg / 54 centimeter / Agpar 7 na 1 min, 10 na 10 minuten. Alles ok. Ik fier met een brok vlees naar een lachende mama. De emoties kwamen pas een weekje later. Ik weet nog hoe mama was, wie er op bezoek kwam, dat de zon scheen op een ijskoude heldere dag, dat we vanuit onze kamer uitkeken op een grote stenen muur, dat het ziekenhuiseten best te pruimen was. Dat weet ik allemaal nog. Maar dat kleintje in mijn armen, als een pluimpje, slapend en riekend naar een wei rozen. Dat is zo moeilijk om terug voor de geest te halen. Feitenkennis sla je op.
Herinneringen aan de geur van pampers en papflessen steken diep weg, achterin mijn eigen bewaarplaats.

En vandaag, 8 jaar later. Vandaag praten we over vriendjes en de boeken van Roald Dahl. We dansen op Flameco -en balletmuziek. Er worden in het geniep de eerste briefjes geschreven. Geheimpjes verklappen. Filosoferen over geloof, liefde, vertrouwen, geluk en de dood.

Lisa, ons jong meisje. 8 jaar. Altijd maar benieuwd naar nieuwe sensaties. Leergierig en speels. De ene avond kampt ze met grote vragen. Veel te groot voor een kind, veel te moeilijk om als vader een passend antwoord op te geven. Maar de volgende dag rent ze weer gillend tussen haar klasgenootjes en probeert ze al wat ze doet zo goed mogelijk te doen. Less is voor haar nog niet more. Das voor later.

8 jaar. Ik wil er niet aan denken dat we binnen 4 jaar een jonge dame in huis hebben.
Ik mag er niet aan denken dat ze niet meer met haar vragen naar me toe stapt. Dat ze me meer en meer achter zich laat. Dat ze meer en meer stilletjes zelf de wereld verkent. Zonder papa. Zonder den beste. Ik ben dan al lang niet meer den beste. Ik was den beste. Niet meer aan het handje. Zonder een dikke kus en een warme knuffel en "ik mis je nu al, papa". Of toch, vlug achter de schoolpoort of in de auto, uit het zicht van de kerels. Over die kerels wil een vader het in dit stadium niet hebben. Nog niet. Das ook voor later. Voor veeeeel later.

Maar toch. Ach kom. Laat het maar komen. Kom maar af met die jaren. Want elke dag bij haar zijn is mijn grootste geluk. De tijger in mijn tank. De katalisator die mijn bloed doet stromen. Mijn allerbeste reden om zo jong mogelijk te blijven en de wereld als een roetsjbaan te bekijken. Willen de botten niet dan toch nog wel het kopje.

Lisa, lieve schat, allerliefste mooie meid. 8 jaar. 8 jaar.

haar boeleke heeft mijn smoeleke

Vorige vrijdag met David naar het Echt Antwaarps Theater geweest. Voorstelling van het moment: Haar boeleke heeft mijn smoeleke. Heb ik mij geamuseerd? Absoluut!! Eerlijk waar.
Ok, bij het Toneelhuis of het NTG zal je zelden deze vorm van Theater kunnen gaan bekijken en juist daarom spreekt De Ridder en Co al jaar en dag een groot en breed publiek aan van toneelliefhebers die simpelweg een avondje ongegeneerd willen lachen. Het knopje hoeft niet aan te staan. Maar die stond toch al de hele week op 'on'. Zalig om het es af te zetten.
En de zaal zat vol. En gisteren zat die ook vol en vandaag ook en de volgende dagen van 'tzelfde. Voor honderden theatergezelschappen in Vlaanderen is deze opkomst alleen al een natte droom. En dan zwijg ik nog van de reacties tijdens en na de voorstelling. Menig acteur zou hier prompt een dikke nek van krijgen en zich de grote entertainer wanen. Behalve Sven, Patrick, Ruud, Anke, Vicky, ... Neen die gaan na de voorstelling gewoon, ongegeneerd, in het stampvolle cafe bij hun publiek aan tafel een pintje drinken en vragen hoe ze het vonden. En iedereen vond het weer es fantastisch.
Er wachten me de komende maanden nog een paar andere toneelstukken waarvan ik nu weet dat ze de moeite gaan zijn. Van The Lieutenant of Inishmore in het Toneelhuis heb ik van mijn toneelvrienden geweldige dingen gehoord en 'De Kempvader - Kleine Tony' zal ook de moeite zijn.
Toch weet ik nu al dat ik de volgende vertoning van het EAT "den dubbele sloef" niet zal missen.

Als je zelf es gaat en je zit in 't cafe en Sven De Ridder passeert je, vraag em dan es of hij niet toevallig geïnteresseerd is in filmmuziek of in de film uit de jaren 80. Moet je doen. Je weet niet wat er dan gebeurt. Probeer alleen niet slimmer te wezen.Want: 'al zedde ne stoot,ge gaat toch in den boot'.

geslacht

A spanish teacher
was explaining to her class
that in Spanish, unlike English,
nouns are designated as either
masculine or feminine.

"House"
for instance,
is feminine:
"la casa."

"Pencil,"
however,
is masculine:
"el lapiz."

A student asked,
" What gender is 'computer' ?"

Instead of giving the answer,
the teacher split the class into two groups,
male and female,
and asked them to decide
for themselves whether
"computer"
should be
a masculine or a feminine noun.

Each group was asked
to give four reasons
for its recommendation.


The men's group decided that
"computer"
should definitely be
of the feminine gender
("la computadora"),
because:

1. No one but their creator
understands their internal logic;

2. The native language
they use to communicate
with other computers is
incomprehensible to everyone else;

3. Even the smallest mistakes
are stored in long term memory
for possible later retrieval; and

4. As soon as you make
a commitment to one,
you find yourself spending
half your paycheck
on accessories for it.

(THIS GETS BETTER!)

The women's group,
however, concluded
that computers should be Masculine
("el computador"),
because:

1. In order to do anything
with them,
you have to turn them on;

2. They have a lot of data
but still can't think for themselves;

3. They are supposed
to help you solve problems,
but half the time
they ARE the problem; and

4. As soon as you commit to one,
you realize that if you
had waited a little longer,
you could have gotten
a better model.

The women won.

Usher

Gisteren met een goede vriend naar "la chute de la maison Usher" gaan kijken in de Singel.
Een retrospectieve ode aan de avant-garde van de jaren 20.

Opzet: Combinatie stomme film uit 1929 en Vlaams orkest.

Troeven:
- Interessant om film uit beginperiode van de pelicule te bekijken
- Goed orkest met bekwame muzikanten
- De blauwe zaal - prima akoestiek
- Goed verhaal (Edgar A Poe): Afgelegen kasteel. Kasteelheer vraagt hulp van oude vriend omdat het niet zo goed meer gaat met zijn vrouw (het mens wordt krankzinnig), de vrouw sterft (of niet want onderliggend thema is levend begraven worden), in de jaren van eenzaamheid wordt kasteelheer zelf krankzinnig tot hij getuige is van de verijzenis van zijn echtgenote, het kasteel brandt af, koppel en oude vriend vluchten op het nippertje, the end of beter FIN.

Resultaat: Slecht
Of hoe al de potentiële mogelijkheden van hierboven door slechte muziek en een flutfilmpje volledig naar de knoppen worden geholpen.
Muziek was op bepaalde momenten niet om aan te horen omdat het onbespeelbaar is. Ja als het onbespeelbare muziek is blijf erdan af he en ... speel het vooral niet.
Film was inderdaad uit de beginperiode van de Kinema. In een tijd dat overacting done was waren David en ik gisteren getuige van de speelstijl van ene Jean Debucourt, de overactor der overactors uit die overactingperiode. Joenges kon die overacten. Er waren momenten bij dat toen het hoofdepersonage Roderick een verbaasde blik moest ten berde brengen ik dacht dat ik de achterzijde van zijn iris zag. Ze ploepten er bijna uit, zijn verbaasde ogen. Toch moet het een populaire acteur zijn geweest want Debucourt speelde na dit kladwerkje nog in 98 films. Zijn laatste film dateert uit 1958, Maigret tend un piège met Jean Gabin en Annie Girardot. Ik ben blij voor hem dat hij nog met klasbakken heeft mogen spelen. Een mooie manier om aan uw eind te komen. Niet?

Mijn belangrijkste pluspunten van gisteravond waren
- de blauwe zaal - bleef blauw zelfs na zoeen wanprestatie.
- het ontmoeten van 2 collega's uit mijn ATV tijd. Ik moet naar 't schijnt zo veranderd zijn. Tja.
- de pinten, de soep en het goed gesprek met mijne maat in café Gounod achteraf.

Zo werd het toch een geslaagde avond. Ben benieuwd hoe the 300 het er gaat afbrengen. Maar ja das een ander verhaal.

nieuw speelgoedje

Gisteren werd met de post mijn nieuw speelgoedje geleverd. Een Canon powershotG7 ofwel een digitaal fototoestel.
Ik heb een grote bewondering voor (amateur)fotografen die foto's trekken waar alles in zit. Een verhaal, een expressie, een gevoel. Flickr.com is een speelplaats van dat soort dingen. Meer en meer zie ik prachtige kiekjes waar je stil van wordt. Maar wat was dan de bedoeling? Uitpakken? Reclame maken voor eigen kunnen? Bekend worden? Ik dacht dat het oorspronkelijke doel van flickr en youtube was om fotomateriaal te delen. Zomerkiekjes, snapshots van feestjes, je zus aan het andere eind van de wereld laten zien hoe groot je kroost geworden is? ...
Digitale fotografie. Onlangs nog een goed gesprek gehad met D. Hij is van mening dat je op voorhand niet hoeft te weten hoe het resultaat er uit ziet. Dat het steeds een gok moet zijn en dat je dan met een beetje spanning een paar dagen nadien je pakje moet gaan afhalen bij de fotograaf en buiten in de wagen blij of teleurgesteld kan zijn. DAT is de ziel van foto's trekken. Met mijn lomootje heb ik deze sensatie inderdaad altijd. Al is het zo dat je de lomofoto's de dag nadien altijd beter vindt dat op het moment dat je het pakje opent.
Maar toch een toestel gekocht voor zijn gemak. Snel foto's trekken en wissen. Weinig ziel, snel resultaat, volgende foto.
Ik heb dit toestel na rijp beraad en in den treure vergelijken gekocht via digicamshop.be. Scheelde me 140€ met Fnac Antwerpen waar ze me al hun toestellen adviseerden. Alles was goed. Ja dan weet ik het ook niet meer hoor.
Bij het toestel hoort een handleiding van ....... 147 pagina's. D en G zijn nu aan het lachen. En ze hebben gelijk. Mannen laat me boechten en blijven jullie maar parels schieten. Deal ??

Binnenkort kijken we allemaal ..

.. digitaal.
Ik zeg u één ding. Vanaf het moment dat mensen mogen kiezen wat ze willen zien kijkt geen kat meer TV. Of toch niet naar hetgeen nu wordt uitgezonden. En dit om een heel eenvoudige reden. Als je kan kiezen, kies je voor het beste. Ik kan me echt niet voorstellen dat iemand vrijwillig geld gaat weggooien aan de belachelijke spelletjes die je na 23u op bijna elke zender kan volgen.
Nee, waar sparen mensen nu voor? Waarom knippen mensen bonnetjes uit hun krant? Heruitzendingen, topprogramma's van een paar jaar geleden. 'In de Gloria' wordt terug uitgezonden. Ik weet nog goed dat ik samen met mijne maat in 2000 tegelijkertijd in ons broek deed door de scene 'goei vrienden komen altijd via de achterdeeur'. 'Ja' zei het typetje gespeeld door Focketeyn 'maar ge komt niet altijd even gelegen'. Gieren.
Wat hebben we dan nog? Ahaa we krijgen van den HUMO korting op het volledige seizoen van 'Terugkeer naar Oosterdonk' Volgens mij het mooiste wat er op onzen televies de laatste tien jaar is uitgezonden. Iets anders? 'De Bende van Wim'. 2 seizoen worden over 5 jaar verspreid. En dan komt er natuurlijk de DVD die je via De Standaard bij de Standaard Boekhandel kan gaan kopen. De Fnac puilt uit van de klasse series uit vervlogen tijden. Volgend jaar zullen we via één of andere gazet een korting krijgen op de dvd van 'de parelvissers', 'morgen maandag', 'de schalkse ruiters','alles komt terug' en 'onvoorziene omstandigheden. En dat is het dan. Dus mocht je vandaag beschikken over al de goede series of programma's die de VRT ooit heeft uitgezonden en je zou die allemaal achtereen zien, kom je na 2 weken uit je zetel en die TV smijt je op het stort want er komt toch niets meer. En de buitenlandse topseries dan? Klopt, koop er ineens de dvds van 'The Sopranos'', 'West Wing', 'ER', 'The Office' en nog eentje dat ik vergeten ben en je hebt het gehad.
En die programmeringen .. ?? Ik zag vanavond naar 'Extreme Housemakeover' op VT4 (ABC programma). Een kansloos gezinnetje krijgt een team van 200 over de vloer die in één week hun caravan omtovert tot een paleis inclusief Ford in de garage en tenietdoen van al de resterende afbetalingen. Mensen bleten hun ogen uit. Wat programmeert de VT4 na dit amerikaas spektakeltje? 'De brekers' oftewel een Vlaams gezinnetje ruilt hun speelhoekje in de living in voor een salontafel met 5 glanzende grannys smits in een Alessi-kommetje. Waw, het geluk straalde uit de ogen van de huisvrouw los op hare witte tegelvloer. Die ziet voor de rest van haar leven naar VT4. Weer ne kijker bij.

Azians are funny

Asians Are Funny - video powered by Metacafe

Leef

Everyone Must See This! - video powered by Metacafe

ketnetmep

Als ketnet op bezoek komt is het feest. En we hebben het geweten.
Voor een halve dag kwam wrapper Melvin en de ketnet productieploeg onze keuken bezetten om met Lisa en haar klasgenootjes het ketnetmepspel te spelen. Inderdaad, het ketnetmepspel in Schelle. Probeer dit es 5 keer na mekaar te zeggen.
Ook voor Melvin was het eventjes zoeken hoe hij dat verdomde woord vlot gebekt zou krijgen. Ik ben blij voor hem dat hij 's namiddags niet naar Isabelle Fordel, de dochter van Angele en Marcel uit Schellebel moest. Het zou een onvergetelijke intro geworden zijn.
Maar door zijn aangeboren enthousiasme, zijn stralende uitstraling en zijn ik-spring-in-een-avontuur-en-ik-zie-wel-waar-ik-beland-als-het-maar-plezant-is filosofie, is het hem telkens met wonderbaarlijke flair gelukt. Pas enkel zondag op voor die nieuwjaarsduik, Melvin. Klein beetje stretchen en in en uit blazen zou kunnen voorkomen dat je paars uitslaat en zonder asem zit. Een gewaarschuwde wrapper is een uitzending of vijf waard.

Het werd een feest incluis noodzakelijke pauzes, zoeken naar de juiste locatie, de beste belichtingen, de gefiatteerde handtekening en het uit beeld verstoppen van de ouderen onder ons. De kids werden gek, gekker, volslagen ontoerekeningsvatbaar. Het was dus, ook voor de aanwezige mama's & the papa's een namiddagje bekoelen en hun 'kids on duracel' overtuigen dat het 'maar' om een spelletje ging en dat boeken lezen of prentjes inkleuren even belangrijk is.

Maar wat de gevolgen gaan zijn nadat de vriendenklik vanaf 15 januari elke dag gedurende 5 dagen op ketnet verschijnen, kan ik vandaag niet voorspellen.

Wie weet zien we Yarno binnen 15 jaar op een zender te lande of op het web terug als quizmaster, Antje als lifestylespecialiste, Hanne als presentatrice, Laura als wrapster en Lisa als star on ice? Als dat zo is dan was het bezoek van Melvin en zijn kornuiten meer dan een spelletje.

Ketnet is vetcool !!!!!

nieuwjaarswensen in rood velour

Eergisteren een mooie wijnrode nieuwjaarskaart in velouren stof gekregen.
In gouden letters stond het volgende gedicht.

Zoals je binnen wandelt
de dag uit je haren schudt
je jas uittrekt
en je stemmingen aan

Zo schik ik je in mijn zetel van ontvangen
en serveer je een portie teder
tot we langzaam tussen de plooien vallen
en daar languit blijven liggen.

Gelukkig nieuwjaar iedereen

You tube is fantastisch. Zeker als je clipjes kan terugvinden als deze ...