A. moet tijdens de speeltijden maar één ding doen. Wondjes schoonmaken, plakkertjes plakken, troosten en de volgende verwelkomen. Soms is er eentje ziek. Die moet dan mooi op een stoeltje op zijn mama of oma wachten.
Zo wilde ook gisteren het geval zich voordoen.
Het ventje zat bleek maar rustig op zijn stoeltje terwijl A. naar de ouders belde. Directeur heeft dan altijd een opbeurende opmerking in petto. Zo eentje die de pijn en de ellende eventjes doet vergeten. Gisteren was dat:
"Zo, ik ga es met den hond wandelen". Knipoogt naar het gastje en vertrok.
Nog geen 5 minuten later komt de schepen van onderwijs zich aanmelden. Ze heeft Mijnheer Directeur dringend nodig. A. was nog aan het inademen om antwoord te geven toen het manneke zegt: "Gaat niet, die is gaan wandelen met zijnen hond"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten