Ann en Dina

- Je klinkt moe Ann.
- Ik ben ook moe.
- Werk je niet te hard?
- Nog drie dagen en dan kruip ik voor 2 weken met mijn 2 venten onder de wol.
- Dat beloofd.
- Yep
- Weet je dat er momenteel een dot mannen in uw plaats zouden willen staan?
- Hoe bedoel je?
- Werk jij niet volledige dagen met Dina?
- Ja, en dan? Dan kan je niet moe zijn of wat?
- Dat wil ik niet zeggen. Het klinkt gewoon raar. Moe zijn zouden wij er graag bij nemen.
- Och jom. Het zijn die honden. Ze komen me de strot uit!
- Das toch lief zo een schattig poezelewoezelig hondje
- Ja tot dat ge zo een kalf van een beest in een living van 3 bij 4 tijdens volle opname terwijl het stoofke brandt en in een reikwijdte van 2 meter ziet beslissen om op dat moment zijn lillende aarsklier te laten openbarsten. Sta dan maar es naast mij met je poezelewoezeleshit.
- Wat kan zo een aarskliertje nu doen?
- Stinken zoals de pest. Zo een penetrante walm maak je niet elke dag mee, hoor. Een paard zou daar de hik van krijgen en uit respect zelf de boel beginnen onderschijten!! En dan te bedenken dat er baasjes zijn die in zo een vergevorderde fase van dierenliefde verkeren dat ze hun Berner Sennen passioneel een tong willen draaien nadat het beest drijfnat de keuken binnenstormt, zijn bakje Frolic binnenschranst en aan zijn ballen heeft gelikt.
- Ik voel met je mee.
- Dat doe jij niet, jij denkt alleen aan Dina
- Doe ze de goeiendag.
- Allez vooruit en nu van mijn erf.
- Sloppel
- Gij ook.