Ik heb altijd leuke collega's gehad. Of (beter) ik trok steeds met de leuke collega's op. Als je niet zelfstandig of werkloos bent is het omgaan met collega's een dagelijkse must. Dan kan je daar maar beter 8 uur per dag, 40 uur per week je pokkebest voor doen om met de ene of andere medemens een goed gesprek of frisse pint (nadien!) te delen.
En soms gebeurt het wel es dat er bij die collega's ééntje bij zit waarmee je op dezelfde golflengte zit. Boezemvrienden is misschien veel gezegd maar toch mensen die je zelf in je vrije tijd durft opzoeken of telefoneren.
Na verloop van tijd is een verhuis naar een andere firma in een andere stad logisch. We moeten verder en we zijn naar ons zelf verplicht om onze talenten ten volle te benutten.
Ook logisch dat die telefoontjes en dagelijkse gesprekken verdwijnen en dat omwille van een pasgeboren baby en extra werken aan huis/bouw het sociale contact naar een minimum worden herleid.
Gelukkig is er dan het internet en de weblog. Eventjes lezen hoe het gaat, kijken naar de foto's van een nieuw kindje, een trotse opa, een dolgelukkige partner. Weblog zegt soms meer dan een telefonisch gesprek waarin je niet direct begint te pochen over hoe fantastisch het met je gaat en hoe het leven je toelacht. Dat doen we niet. Het gaat goed en gaat het niet goed dan gaat het ok of de ene dag beter dan de andere of alles niet maar toch veel ...
Met Michael gaat het super !! Toffe pee, leuke job, schitterend vrouwke en zopas (jaja!!) een orchidee van een dochtertje met een eigen blog begot.
Het ga je goed maat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten