14 jaar dienst

" Binnen 15 jaar bestaan 90% van de huidige kantoorbanen niet meer. NIET MEER".
Mocht je dit op vrijdagavond aan de toog horen van je favoriete café dan zou je misschien es eventjes nadenken om het daarna vlug weg te lachen. Maar dit heb ik niet aan de toog gehoord. Ik citeer Tom Peters. Uitgeroepen tot Business Oergoeroe aller tijden. En na het vrijwillig ontslag van mijn echtgenote vorige vrijdag, ga ik hem nog geloven ook.
14 jaar dienst. 14 jaar klantvriendelijk, collegiaal, gedreven, correct én in staat om al de doelstellingen die van haar verwacht werden ook effectief te behalen. En toch wordt ze behandeld zoals iedereen, zoals elke collega. Mooi niet waar? 14 jaar dienst en je staat op het moment dat er een gesprek komt om persoonlijke behoeften te bespreken gelijk met een net afgestudeerde die aan zijn verse chef vraagt waar de kopiër staat. Persoonlijke behoeften waar een toeschouwer die op de hoogte was van haar staat van verdienste in de slappe lach zou schieten als ze die niet zou krijgen.
Natuurlijk speelt de baas, na het signaal dat een mogelijk ontslag in de lucht hing, blufpoker. " Ze gaat niet weg !! Wat zou ze gaan doen? Ze blijft toch bij ons!! Laat ze maar dreigen!!
Er hing na het aanbieden van haar ontslag een pijnlijke stilte in de lucht. "Heb ik ergens iets gemist? Zit IK wel op mijn plaats? Is dit management? Ben ik nu een leider?"
Ik troost je arme jongen. Je bent geen leider. Je zal het nooit worden. Doe gezellig voort met je grafiekjes, doelstellingetjes en opgedrongen prioriteiten. Gelukkig lopen er mensen rond die wel hun leven in eigen handen willen hebben. En het zijn die mensen die bij de eerste van die 90% zullen zijn die binnen de 15 jaar een andere baan zulen hebben.