Gisteren bezocht ik de ganse dag stand na stand fietsfabrikanten op de beurs Fietsvak (roep dit es 5 keer snel achter elkaar)vlak onder de Moerdijk.
Nederlanders zijn ongetwijfeld de beste fietsfabrikanten ter wereld en op dit kleine maar knusse beursje in Rosmalen plakten ze met hun rijwielen zij aan zij.
De nieuwe trends in design, beveiliging, aerodynamica, mode, kind -en vrouwvriendelijkheid werden me door hun typische handelaarsaanpak getoond.
Ik zag naast die prachtige bolides op twee wielen ook enkele te grote en zeer zelfverzekerde nederlanders is afschuwelijke maatpakken met het etiket 'opvallen is belangrijker dan meevallen'. Al bij al vielen al deze gesprekken een fietslengte beter mee dan onze ontmoeting met de enige vlaming die een half uur nodig had om ons uit te leggen dat ons vakblad soms, iets, pas op ik bedoel daar niets slecht mee, in tegendeel, maar toch af en toe al was het maar even want ik zeg altijd ... positiever kon. Geef mij dan maar de recht-toe-recht-aan aanpak van onze buren.
En dan gingen we lunchen. Het werd een broodje kaas waarvan het broodje me weer een afspraak met de tandarts heeft bezorgd. Kan het zijn dat er een direct verband is tussen mondigheid en een paardengebit? Nederlanders beten in die broodjes alsof het een sandwich was die wij aan zuigelingen geven om hun tandjes te sparen. Naast de kruimels spatten bij mijn broodje de schilfers tandglazuur en ijzeren vullingen uit mijn bek. Ik had enkele glazen melk (de witte motor, jahaaaaaaa) nodig om mijn ijzergehalte terug op peil te brengen. Wat is dat nu toch met die Nederlanders. Is het nu echt zo moeilijk om een lekker en menswaardig bordje eten te serveren? Kunnen ze ons niet gewoon kopiëren. Mag toch?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten