impressies en bewegingen bij wii

9 jaar

En dat zijn er alweer 9. Ik zit een hele dag met die dubbele 9 is gelijk aan 18 in mijne kop. 18 is de vrijheid. 9 is dus de helft. De helft AL! Het gaat veel te snel. Een cliché als een huis maar de waarheid als een koe.
Lisa had graag nog es naar het wokrestaurant op de Boomsesteenweg geweest. Er is niet leuker dan om de 5 minuten een stukje vlees met 2 verschillende groentjes aan een chinese wildeman achter zijn vuurtje te geven.
En eindelijk was de bestelde WII, net op haar verjaardag, binnen. Alsof de goden ermee hebben gemoeid.

Glengarry Glenn Ross

Schitterende film en wat een trailer.

Leren ze het dan nooit

Gisteren bezocht ik de ganse dag stand na stand fietsfabrikanten op de beurs Fietsvak (roep dit es 5 keer snel achter elkaar)vlak onder de Moerdijk.
Nederlanders zijn ongetwijfeld de beste fietsfabrikanten ter wereld en op dit kleine maar knusse beursje in Rosmalen plakten ze met hun rijwielen zij aan zij.
De nieuwe trends in design, beveiliging, aerodynamica, mode, kind -en vrouwvriendelijkheid werden me door hun typische handelaarsaanpak getoond.
Ik zag naast die prachtige bolides op twee wielen ook enkele te grote en zeer zelfverzekerde nederlanders is afschuwelijke maatpakken met het etiket 'opvallen is belangrijker dan meevallen'. Al bij al vielen al deze gesprekken een fietslengte beter mee dan onze ontmoeting met de enige vlaming die een half uur nodig had om ons uit te leggen dat ons vakblad soms, iets, pas op ik bedoel daar niets slecht mee, in tegendeel, maar toch af en toe al was het maar even want ik zeg altijd ... positiever kon. Geef mij dan maar de recht-toe-recht-aan aanpak van onze buren.
En dan gingen we lunchen. Het werd een broodje kaas waarvan het broodje me weer een afspraak met de tandarts heeft bezorgd. Kan het zijn dat er een direct verband is tussen mondigheid en een paardengebit? Nederlanders beten in die broodjes alsof het een sandwich was die wij aan zuigelingen geven om hun tandjes te sparen. Naast de kruimels spatten bij mijn broodje de schilfers tandglazuur en ijzeren vullingen uit mijn bek. Ik had enkele glazen melk (de witte motor, jahaaaaaaa) nodig om mijn ijzergehalte terug op peil te brengen. Wat is dat nu toch met die Nederlanders. Is het nu echt zo moeilijk om een lekker en menswaardig bordje eten te serveren? Kunnen ze ons niet gewoon kopiëren. Mag toch?

Quiz

Ik wilde vandaag iets brengen over een quiz van gisteravond. Tot ik deze debriefing van mijn sterke medespeler en goeie maat David, ontving. Beter verwoorden is haast onmogelijk.

Dames, Heren,

U had nog een debriefing over de quiz van gisteravond te goed. Kwestie dat we leren uit onze fouten, en er de volgende keer minder bekaaid vanaf komen.

Een Waldorf salade bevat, in haar oorspronkelijke samenstelling, géén kaas. Goed nieuws voor mij, lijkt dat op het eerste gezicht, want dan zou ik die salade toch moeten lusten. Er blijkt echter wél een royale kwak mayonnaise in thuis te horen en jullie raden het... ook dat lust ik niet.

Het mysterieuze Weense nagerecht dat géén strudel is, luistert naar de naam Kaiserschmarrn. Niet uit te spreken is dat, waarschijnlijk omdat je bek na het eten van deze zoeternij zo erg sameplakt dat je geen klinkers meer gezegd krijgt. Wie het toch zelf eens wil proberen surft voor het recept naar

De vlag van Jamaica ziet er als volgt uit:

Bovendien circuleren er nog andere (dan Jordi's) verklaringen over het hoe en waarom van de kleurkeuze op deze vlag. The flag of Jamaica was adopted on August 6, 1962. It consists of a yellow diagonal cross with green above and below and black on either side (these three colors are Pan-African colors). The width is twice the length. “The Sun shineth, the land is green, and the people are strong and creative” is the symbolism of the colours of the flag. BLACK represents the strength and creativity of the people; GREEN represents hope and agricultural resources; GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight.

Sharapova blijkt inderdaad obsceen veel geld te verdienen, maar dat gebeurt vooral nààst het tennisveld. Ik citeer:
When it comes to keeping the dollars, the pounds and the euros ticking over in tennis, it seems that it is image that really matters, not winning grand slam titles, as a study has shown that Maria Sharapova is earning more than Roger Federer. Prize-money made up just £1 million of her £13.4 million income. Most of it comes from endorsements, bonuses and appearance fees. As well as tennis-related deals with kit and racket makers, she has also endorsed cameras, cars, watches and mobile phones, and launched her own perfume.
In an interview, she said, "You know, one of the greatest things about being an athlete and, you know, making money is realizing that you can help, you know, help the world, and especially children, who I absolutely love working with."

Misschien kan ze een deel van haar sponsorgeld besteden aan een cursus mediatraining en spreken-zonder-hakkelen.

Uit nader onderzoek blijkt dat de meest verspreide godsdienst in Mongolië... het Tibettaans Boeddhisme is. Hier meer. De klankschalen die we te horen kregen, konden dus evengoed uit een Mongoolse Vanden Borre komen.

Tenslotte blijkt het lokale invectief "a moeder" dermate populair dat het zelfs een eigen website heeft: En gij nu.

Met vriendelijke groeten,

Toch nog één opmerking. Een goede quiz bestaat uit 30% vragen die je weet, 35% vragen die je zou moeten weten en dan nog 35% vragen die eerder in het segment specialisatie thuishoren.
Waarom vinden wij dan niet de naam van dit gozertje terwijl we hem elke dag minstens één keer zien?

telkens 6 jaar tussen

Al worden we wat dikker, wat grijzer en wat trager, we blijven onnozelaars.

etentje

Gisteren een sexy maaltijdje gemaakt.

McEwan

5 jaar geleden, tijdens een vakantiejob die een mens maar één keer in zijn hele leven krijgt, las ik het voor het eerst een boek van Ian McEwan, Atonement, en viel direct voor zijn virtuositeit. Natuurlijk wilde ik direct veel meer van McEwan lezen maar had op dat moment nog een stapeltje waar ik door moest en wat uiteindelijk ook zeer de moeite bleek. In het stapeltje zat onder andere 'The life of Pi' van Martel, 'Everything is illuminated' van Foer, enkele toppers van Lehane en natuurlijk Auster.
'Amsterdam', 'Zaterdag' en 'On Chesil Beach' volgden een paar jaar later.
Nu de verfilming in de bioscoop wordt gespeeld en de Oscarbeeldjes staan te popelen om door de vingers van Keira gekitteld te worden kon ik maar beter het boek nog es herlezen.
Het hoofdstuk waar ik tijdens die warme zomer en vandaag weer veel plezier aan beleef is die waarin de verliefdheid van Robbie voor Cecila lyrisch beschreven wordt en de horror die hij voelt als hij ontdekt dat zijn outing naar haar, via een kattenbelletje, getypt is op de achterzijde van een prent uit Gray's Anatomy.
Namenlijk deze:

Y tu mamá tabién

Heerlijk. Geheel onverwacht nog es kunnen genieten van een goeie film vanuit mijn zetel met schitterende acteurs en een portret van een volledig universum in 105 minuten (in Korea 102' - benieuwd wat die jongens weggeknipt hebben).
De knipogen naar 'Amélie' en 'Motorcycle Diaries' nam ik er heel graag bij.
De twee mannelijke hoofdpersonages zijn 21 en 22 jaar maar kunnen ongemerkt in een middelbaar schooltje infiltreren.

middelbaar

6 jaar middelbaar in Boom uitgezeten. Eerst de zalige RMS daarna het kille Atheneum.
Gemiddeld aantal leerlingen in een klas over die zes jaar: 25? Dus na 6 jaar heb ik met,wat?, 70 (?) mensen minstens 1 jaar elke schooldag 8 uur samengezeten.
Er zijn er dus bij waarmee ik zes jaar in de klas zat en die vandaag op een straal van 15 km wonen.
Wie zag ik na mijn 18e regelmatig terug? Niemand. Niemand!
Ja, een snelle hallo aan een lonely rider maar dan vlug doorrijden want laten we wel wezen, het middelbaar is niet echt de meest funky periode uit ons leven. Toch zeker niet tussen je 12e en je 16e. We wilden alles maar mochten niets.
Oudjaar, heel toevallig, met Miranda een klasgenote van toen gevierd. In een zaaltje, samen met 120 man. Samen feesten is dus overdreven. Voor de rest? Niks.
Tot vandaag. Maar liefst anderhalf uur bijgepraat met Katia ... die wel in dezelfde school zat én af en toe mee op weekend ging maar nooit in mijn klas zat. Er was 6 jaar nodig om dit bijpraatje mogelijk te maken. 1 keer een snelle hallohoeistallesbonkwordvaderklaathetuwetenviasmstotbinnenkort op de markt, nog één op een parking van de supermarkt, een handvol e-mails et voila.
Alles bijpraten ging natuurlijk niet. Te veel info, te veel gebeurd.
We doen dat dus nog es he Katia?

TV

Eigenlijk hoeft het niet meer. TV zien dan. Want bij het begin van het jaar zendt de VARA de beste TV momenten van het jaar uit. Uit verschillende thema's kan het publiek tal van fragmentjes herbekijken en zijn keuze maken.
Met andere woorden ... zie naar alle fragmentjes en je hebt het beste van het jaar gezien.
En er kon ook gekozen worden uit een selectie van de beste TV fragmenten ooit.
Hier alvast één van mijn favorieten.

Het perfecte antwoord op al de playback en soundmixnonsens uit de jaren tachtig. Schitterend hoe de Leeuw blijft doorgaan. Het werd zelf voor de meest sarcastische kinderhater een ietsje pijnlijk. Mooie TV.

Kabul

Kerstvakantie net achter de rug en er is al weer een dagje vrij.
'Conferentie' .. jaja sal wel.
Bij ons is het Kabul in de living.

Daknam

Vlak aan den bureau. Alles is stil en rustig.
30 seconden later zit ik in de spits.

op Time Square

Het heeft mijn publiciteitsagent veel moeite, menig steekpenningetje en overdaad in natura gekost maar hij heeft het toch weer es geflickrd.
Met dank aan Bamboeprins NV.

ochtendstress

Het 'mooie' begin van de dag.
5 minuten voor vertrek is alles nog relax, we komen er, we zijn op tijd.
Maar 1 minuut na vertrek is het grote stress, irritatie, druk, ...
Wat 240 sconden kunnen doen.

bij den bakker

klant 1 (vijftigerke met een mis-en-plis van eentje van zeventig): hela bakkerke, 't is vandaag giene verleure meundag he.
bakker achter zijn toog: toch wel
K1: neen das niet waar
B: jawel
K1: neeje het is pas verleure meundag de meundag NA de zondag NA draa keuningen.
B: het is den eerste meundag van het tjaar
K1: neeje, in de gazet hebbe zet gezeit
B: de gazetten zijn verkeerd
K1: toch niette want in 't stad doen zet ook zoas dat moet
B: dan doen ze dat daar mor zo he, het is vandaag verloren maandag en daarmee oot
K1: nee nee toch niette
klant 2 (ouder madammeke met nen netzak): seg mannekes, dan eten we toch gewoon twee keer weusttebrood. wasdana.

Kosher

David viert zijn verjaardag het liefst achter stuur of op een vliegtuig. "Zo is die dag snel voorbij en kunnen we weer verder". Zoals hij wilt, maar dan vieren we toch gewoon de dag nadien.
Deze keer bij lamalo in de Appelmansstraat.
Mediteraans én kosjer ofwel lekker en veel.
Wat heb ik bijgeleerd? (Ga kort zijn dan maak ik geen fouten)
Slagroom op een dame blanche kan niet omdat in ijs soyabonen zitten. Combinatie soyabonen met melk is niet kosjer.
Lekkere joodse wijn - maar eerst ... gekookt. Al de beestjes zijn met grote zekerheid dood.
Geen broccoli op het menu. Broccoli camoufleert nl ongedierte en dus niet kosjer.
Lamalo is een liberaal kosjer restaurant waar de dames gerust de fles wijn mogen openen en serveren. Was dit restaurant extremer in zijn kosherheid geweest was het zeker niet waar. Vrouwen zijn gewoonweg .. niet ... kosjer.
Dit alles wordt door de plaatselijke rabbijn die in het etablissement zijn ronde doet gecontroleerd.

Die feestjes met David zijn altijd interessant.

(effe uit de losse pols) 10 jaar geleden

Week op week 10 jaar geleden gingen we met 2 bevriende koppels skiën in Mégève. Het was voor mij de eerste keer op latten en het virus heeft me uiteindelijk niet gebeten.
Wim zat tijdens de heenreis naast mij en las een zoveelste keer "the deed of paksanorian" van Elisabeth Moon. De vorige dagen had ik meer vocht uit mijn lijf laten vallen dan ik er in kon lepelen maar toch koos ik er voor om de trip achter het stuur te zitten. Ik kon van pure vermoeidheid niet slapen. Gelukkig bestond er toen zoiets als Dormonoct 2. We hadden sneeuwkettingen gehuurd bij Allrent op de Bisschoppenhoflaan in Deurne. In het dorpje (Mégève) Combloux was weinig te beleven maar je kon er wel de lekkerste gegratineerde aardappeltjes eten die er waren. We lazen ter plaatse dat Fred Deburgraeve wereldkampioen schoolslag werd. We sliepen in een mooie chalet op een kwartiertje rijden van het dorp met 1 badkamer en dus ook maar met 1 bad. De laatste skiër lag in koud water. En ik was meestal die laatste wasser. Annick had er plezier in om een moortje warm water op mijn buik te gieten. Combinatie warm/koud gaf een weinig geslaagd effect. We aten meer dan één keer spaghetti met Manna spaghettisaus. Birgit stond de eerste dagen niet veel op de latten. In een cafeetje op een bergtop las ze 'Fierce creatures' en vond het een leuk boek, niet meer niet minder. Robi was de koning van de snowboardpiste, Wim volgde snel, Eva leerde elke dag bij en wij twee staken meer met onze koppen in de sneeuw dan dat we vooruit gleden. De slappe lach hebben met een neus vol sneeuw was echt geen zicht. Robi en Eva verlieten soms een uurtje voor ons de sneeuwpiste. 9 maanden later wisten we waarom. Er ontstond een ruzietje over een sneeuwbril die al dan niet moest meegebracht worden. Er waren grimmige en bitsige sneren tijdens spelletjes trivial pursuit. Keith Jarreth en Cake klonken fantastisch uit onze cdspeler. De laatste nacht knutselden we uit een pak vers gevallen sneeuw twee monsters en een reuzepenis waarop we met steentjes de voornaam van het zoontje van de gastfamilie in schreven. De gastheer van onze chalet, zelf een begenadigd skiër, hing zijn zelfgemaakte worstjes aan haken in zijn garage, die onder ons appartementje was. Het rook er indringend naar look, wat ik lekker vond. Ik las 'Scheepsberichten' van Annie Proulx en genoot er van. De terugreis wonnen Robi en Eva. Zij waren eerst thuis. Daarvan werden we tijdens de hele trip en om het uur (de reis duurde 10 uur) via gsm aan herinnerd. Zij zaten daar al, en wij? We waren gemeend blij voor hen.

Ongelooflijk wat we ons van een lang weekend na tien jaar kunnen herinneren.
Alsof het gisteren was. Ik zie me nog bij ATV rondlopen en een reuzetijd beleven. Onderbetaald maar reuze!
Er kon toen veel. Ook op de zender zelf. 5 maanden later zouden we trouwen. 5 maanden en een dag later wist ik dat ik vader ging worden. Pas een jaar later zou ik mijn eerste e-mailtje versturen. Alles ging anders worden. Behalve jeukende tenen.
Misschien was die mislukte skireis een slotakkoord van een periode? Misschien?

zekerheden

Eergisteren zat er in de laatste show iemand die verkondigde dat er op 20 december van het jaar 2012 de aarde zal vergaan. Het heeft iets met magnetische velden van de zon te maken. Maar deze keer maak ik me zorgen want hij haalt zijn gegevens bij de maya's.
De dag nadien ligt Dr Lecompte er ook uit. De man die 1000 jaar ging worden. En ik geloofde hem want hij leefde op een cocktail van vitamine C.
Topmodellen die acteurs, popsterren en voetballers omruilen voor presidenten.
Er zijn geen zekerheden meer.

winterefteling

is zoals de zomerefteling maar dan met veel lichtjes en vuurkorven .. die nodig waren.

een voornemen

Eén van de haalbare voornemens voor 2008.
The West Wing verzamelen. Hoe? Weet ik nog niet. Of gewoon ze nog es allemaal zien.
Bartlet for president.

"Am I really to believe that these are the acts of a loving God? A just God? A wise God? To hell with your punishments. I was your servant here on Earth. And I spread your word and I did your work. To hell with your punishments. To hell with you."