boeken en films

David had op het mannenweekend gelijk. Boeken en de verfilmingen ervan met elkaar vergelijken gaat gewoon niet, is zinloos. Zijn geïmagineerd verhaal over de verdwaalde geiten in de Hollywoodstudio's die na het verorberen van enkele filmrollen het boek toch beter vonden is grappig en treffend tegelijkertijd.
Ik heb ALTIJD meer genoten van het boek dan van de verfilming. Belangrijkste reden hiervan zal zijn dat ik eerst het boek moet gelezen hebben voordat ik naar de film ga kijken. Nooit andersom. En hier zit natuurlijk de angel. Want welke film is niet gebasseerd op een uitgegeven verhaal? Boeken zijn daarom, voor mij, per definitie niet verfilmbaar. Pogingen en gedrochten als 'Bonfire of the vanities', 'Phileine zegt sorry', 'Da Vincitoestanden', 'Olivetti 82', 'Smilla's Sence of snow', 'de aanslag', 'de naam van de roos (jawel)' ... zijn het levende bewijs hoe een boek volledig naar de knoppen geholpen wordt.
Tot gisteravond.
'Het parfum' van Patrick Süskind hoort in het rijtje van de mooiste boeken uit de vorige eeuw en daarmee dus onmogelijk te verfilmen.
Ik moest gisteravond omstreeks 23u nadat ik 'Perfume, story of a murderer' had gezien, mijn stelling aanpassen en grif toegeven dat ik bij bepaalde momenten de sfeer, herkenning personages en spanning uit '89 had herbeleefd.
Perfect gecast, goed geacteerd (dank u Alan Rickman), unieke fragmenten (geboorte onder een vistafel, orgie op het marktplein, lavendelvelden, krijsende baby) en schitterende locaties (vooral die uit Catalunya - Poble Espanol/Barri Gottic/Girona - spraken me om één of andere reden het meeste aan).
Het kan dus wel. Toch blijft 'het parfum' voor mij de basis en zijn de beelden die ik gisteren zag de perfecte aanvuling.