Vorige zaterdag was het jaarmarkt in Schelle. Een jaarmarkt is niet meer dan een verplichte wandeling voorbij stalletjes van de plaatselijke middenstand, een snel opgezet kermisje, hamburgers, braadworsten, caracollen, vietnamese loempiaatjes, Marokkanen met mango's uit Brazilië, een zegevierende burgervader, bloedruikende oppositieleden, een goochelaar, een beatboxer en elk cafe die zijn voordeur openzet om klanten naar tap, wijf en vlaamstalige muziek te lokken (wat meestal zeer goed lukt).
Boom, Schelle, Niel en Willebroek organiseren de belangrijkste jaarmarkten in de Rupelstreek. Vooral die van Niel heeft de beste (lees oudste) reputatie.
Vroeger was het (naar 't schijnt) anders, meer sfeer. Toen kwamen de boeren met hun vee naar buiten, kletsten wat elkaars poten en gingen zich nadien lazerus drinken in de plaatselijke staminee. Meer was dat niet. In 'De Witte van Zichem' van Robbe De Herdt zit een fragmentje van een jaarmarkt anno 1900. De Witte jat geld, zijn broer gaat vrijen, De Witte heeft dat gezien maar moet zwijgen tegen vader, vader geeft em wat kletsen rond zijn oren (hoogstwaarschijnlijk voor dat geld of voor de patatten die te zout waren).
Dus wij naar de jaarmarkt. Het enige wat er vandaag van de oude tradities overblijft is het door boer of hobbyist pronken met geiten, schapen, koeien, paarden, ezels, varkens en stieren. Leuk voor de kleinsten onder ons, waaronder mijn twee enthousiaste geitjesliefhebbers.
Geitjes kijken en voorzichtig aaien. Leuk. VOOR DE KLEINSTE ONDER ONS !!!!!
Op deze foto zie je mijn rakkers GEDULDIG hun beurt afwachten aan een dame die het geitje zooooooo lief en zoooooooo schattig vond dat ze van mening was dat het kleine grut maar eventjes geduld moest oefenen. Het was haar beurt en van niemand anders.
Ik aanschouwde het tafereel met gekromde tenen. Het werd (ik meen nu wat ik zeg !!!!) gortig toen het geitje uit mensenliefde nog dichter tegen het gelaat van haar geliefde kwam dat het een fractie heeft gescheeld of de twee wezentjes waren op het veldje vlak voor mijn ogen en die van mijn, ondertussen iets minder geduldige uitoefeners van het geduld, een tongetje aan het draaien. De tipjes van de twee tongetjes hebben elkaar eventjes geroerd maar de doorslaggevende draai kwam er niet. Had duidelijk te maken met het puntvormig bekje van het geitje. Muilt niet zo handig, naar het schijnt. De vriend of, erger, de echtgenoot zag je oorverdovend luid denken: "deed ze dat maar eens wat meer met mij !!! of met mijn geitje!!!!"
Duidelijk overmand door emoties stond het geval haar plaats af aan mijn kids .....
..... TOEN vanuit het niets een grootmoeder met gebetoneerde mis-en-plis en Rubensiaans lijf haar enorm achterste gebruikte om haar plaats en die van haar kleinkind voor het geile geitje te parkeren.
Als mijn jongste volwassen vuisten had zou hij ze gebruikt hebben. Nu heeft zijn vader het, met VEEL plezier, mogen oplossen.(zie floure vestje)
En zo kwam alles nog relatief goed.
Moeder Geit en ik wisselden een betekenisvolle blik uit. Alleen weet ik niet wat moeder geit zelf van dit schouwspel heeft gedacht, of van mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten