Hey, Jordi, I wrote you a song.
Today is your birthday if I'm not wrong.
If I'm not mistaken you're thirthy eight today,
How are you doin', Jordi? What do you say?
Well, it musta been about '80,
I saw you in school, and you were brand-new.
An' some had some doubts about the way you did,
But the truth came through and loudly rang.
Yeah, you were hipper than Chippo, And Danielle Copbaert, put together.
Yeah, times were a-changin',
You brought it all home --
"Blonde On Blonde", "Like a Rolling Stone" .
The real world is crazy, you were deranged,
An' when you went electric, why, everything changed --
A shock to the system.
Had a commission at yer motorcycle wreck --
Holed up in Woodstock, with a broken neck.
The labels were signin' up guys with guitars, out to make millions, lookin' for stars.
Well, I figured it was time to make my move --
Songs from the Schelle Chester County Delta country.
Yeah, I got a deal , and so did Jurgen Addiers, Henderieckx and Pauwels, all in a line.
They were lookin' for you, signin' up others,
We were "the new Catalans" -- your dumb-ass kid brothers.
Well, we still get together every week at Jordi's house --
Why, he's got quite a spread, I tell ya -- it's a twelve-step program.
Yeah, had to stop listening, times were too tough,
Me bein' the new me was hard enough.
You keep right on changin' like you always do,
An' what's best is the old stuff still all sounds new..
Yeah, today is your birthday -- have a great one, Jordi!
Bein' the new you is one hell of a job.
My kid cranked up her boom-box to almost grown
When I heard you screamin'
From her room "Everybody must get stoned."
Thanks a lot, Jordi.
Happy birthday, motje...
maandag, september 22, 2008
vrijdag, september 12, 2008
gastro-enterits
Mijn vader, mijn moeder, mijn broer, mijn schoonzus, mijn dochter, mijn vrouw en ik hebben er de afgelopen dagen heel veel plezier aan beleefd.
maandag, september 08, 2008
zondag, september 07, 2008
zo gelachen deze week
met 'Man bijt Hond'.
De geïmmigreerde zussen en hun eerste nederlandse woordje: 'godverdomme'
Gevolgd door die andere topsport die duivensport heet.
"das ook een topsport he. je moet reflexen hemme. voila se kemmeral vier" en "duivensport, daar hedde heel uw lijf voor nodig, trapke op trapke af, de armen om aan de leuning te trekken en ... de kop want als je niet oplet stoot-em aan een balk".
Gevolgd door 'wordt gevolgd' (niet mijn favoriete rubriek maar kom ik lag al te bleiten van 't lachen en dus had ik dringende en moment van rust en totale saaiheid nodig... NIET DUS).
Eerste beeld: het Rode Kruis belt aan in Roeselare - madam doet geschrokken open en blijft op haar hoede naar de camera kijken - 'wilt u een lotje kopen voor 1€?' - haar antwoord: 'ik zal es gaan zien EN ZE DOET DE DEUR DICHT! - komt even later terug met het antwoord: 'neen bedankt!' en weer gaat die deur zonder één woord te zeggen knaldicht.
Volgende shot bij de buren die goed ingestudeerd de cameraploeg incluis de rode kruister binnenlaat. In de tuin staat de moeder des vrouwes des huizes te springen op een trampoline. Het enige dat je te zien krijgt is een tuin waar enkel en allen een grasmat ligt en een reuzetrampoline staat. En de mama staat daar op te springen. 'Is goe voor uwe fatburning' zegt haar dochter.
Ik weet even niet meer hoe ik een volgende teug zuurstof moet innemen.
Maar het is nog niet gedaan want de ploeg wandelt een winkeltje binnen met oude fietsspullen en ander materiaal. In de rekken liggen nog aankopen van 1934.
Achter de toog een vriendelijke vijftigster, voor de toog de vorige uitbaatster op een stoel vlijtig in de weer met breipenning en wol (soo zoals ze in de rupelstreek zeggen). Het is stil. En dan ineens 'kem ne steek laten vallen' en 'Marie, 't is zes uur gesleege'.
Wat ben ik blij dat mijn echtgenote een cursus reanimatie gevolgd heeft. Oefening baart kunst. En ze heeft moeten oefenen. Het was nodig.
Na Man bijt Hond programmeerde één de éérste aflevering van de éérste jaargang van de collega's. Jo Crab, Mandus De Vos en Romain Deconinck mogen de vijfde herhalin van deze serie niet meer meemaken. Tenzij daarboven ook voor gezorgd kan worden natuurlijk.
Ofwel hoe je in 2 minuten tijd van totale hilariteit naar nostalgische melanchologie gezwierd kan worden.
De geïmmigreerde zussen en hun eerste nederlandse woordje: 'godverdomme'
Gevolgd door die andere topsport die duivensport heet.
"das ook een topsport he. je moet reflexen hemme. voila se kemmeral vier" en "duivensport, daar hedde heel uw lijf voor nodig, trapke op trapke af, de armen om aan de leuning te trekken en ... de kop want als je niet oplet stoot-em aan een balk".
Gevolgd door 'wordt gevolgd' (niet mijn favoriete rubriek maar kom ik lag al te bleiten van 't lachen en dus had ik dringende en moment van rust en totale saaiheid nodig... NIET DUS).
Eerste beeld: het Rode Kruis belt aan in Roeselare - madam doet geschrokken open en blijft op haar hoede naar de camera kijken - 'wilt u een lotje kopen voor 1€?' - haar antwoord: 'ik zal es gaan zien EN ZE DOET DE DEUR DICHT! - komt even later terug met het antwoord: 'neen bedankt!' en weer gaat die deur zonder één woord te zeggen knaldicht.
Volgende shot bij de buren die goed ingestudeerd de cameraploeg incluis de rode kruister binnenlaat. In de tuin staat de moeder des vrouwes des huizes te springen op een trampoline. Het enige dat je te zien krijgt is een tuin waar enkel en allen een grasmat ligt en een reuzetrampoline staat. En de mama staat daar op te springen. 'Is goe voor uwe fatburning' zegt haar dochter.
Ik weet even niet meer hoe ik een volgende teug zuurstof moet innemen.
Maar het is nog niet gedaan want de ploeg wandelt een winkeltje binnen met oude fietsspullen en ander materiaal. In de rekken liggen nog aankopen van 1934.
Achter de toog een vriendelijke vijftigster, voor de toog de vorige uitbaatster op een stoel vlijtig in de weer met breipenning en wol (soo zoals ze in de rupelstreek zeggen). Het is stil. En dan ineens 'kem ne steek laten vallen' en 'Marie, 't is zes uur gesleege'.
Wat ben ik blij dat mijn echtgenote een cursus reanimatie gevolgd heeft. Oefening baart kunst. En ze heeft moeten oefenen. Het was nodig.
Na Man bijt Hond programmeerde één de éérste aflevering van de éérste jaargang van de collega's. Jo Crab, Mandus De Vos en Romain Deconinck mogen de vijfde herhalin van deze serie niet meer meemaken. Tenzij daarboven ook voor gezorgd kan worden natuurlijk.
Ofwel hoe je in 2 minuten tijd van totale hilariteit naar nostalgische melanchologie gezwierd kan worden.
vrijdag, september 05, 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
