zo gelachen deze week

met 'Man bijt Hond'.
De geïmmigreerde zussen en hun eerste nederlandse woordje: 'godverdomme'
Gevolgd door die andere topsport die duivensport heet.
"das ook een topsport he. je moet reflexen hemme. voila se kemmeral vier" en "duivensport, daar hedde heel uw lijf voor nodig, trapke op trapke af, de armen om aan de leuning te trekken en ... de kop want als je niet oplet stoot-em aan een balk".
Gevolgd door 'wordt gevolgd' (niet mijn favoriete rubriek maar kom ik lag al te bleiten van 't lachen en dus had ik dringende en moment van rust en totale saaiheid nodig... NIET DUS).
Eerste beeld: het Rode Kruis belt aan in Roeselare - madam doet geschrokken open en blijft op haar hoede naar de camera kijken - 'wilt u een lotje kopen voor 1€?' - haar antwoord: 'ik zal es gaan zien EN ZE DOET DE DEUR DICHT! - komt even later terug met het antwoord: 'neen bedankt!' en weer gaat die deur zonder één woord te zeggen knaldicht.
Volgende shot bij de buren die goed ingestudeerd de cameraploeg incluis de rode kruister binnenlaat. In de tuin staat de moeder des vrouwes des huizes te springen op een trampoline. Het enige dat je te zien krijgt is een tuin waar enkel en allen een grasmat ligt en een reuzetrampoline staat. En de mama staat daar op te springen. 'Is goe voor uwe fatburning' zegt haar dochter.

Ik weet even niet meer hoe ik een volgende teug zuurstof moet innemen.

Maar het is nog niet gedaan want de ploeg wandelt een winkeltje binnen met oude fietsspullen en ander materiaal. In de rekken liggen nog aankopen van 1934.
Achter de toog een vriendelijke vijftigster, voor de toog de vorige uitbaatster op een stoel vlijtig in de weer met breipenning en wol (soo zoals ze in de rupelstreek zeggen). Het is stil. En dan ineens 'kem ne steek laten vallen' en 'Marie, 't is zes uur gesleege'.
Wat ben ik blij dat mijn echtgenote een cursus reanimatie gevolgd heeft. Oefening baart kunst. En ze heeft moeten oefenen. Het was nodig.

Na Man bijt Hond programmeerde één de éérste aflevering van de éérste jaargang van de collega's. Jo Crab, Mandus De Vos en Romain Deconinck mogen de vijfde herhalin van deze serie niet meer meemaken. Tenzij daarboven ook voor gezorgd kan worden natuurlijk.
Ofwel hoe je in 2 minuten tijd van totale hilariteit naar nostalgische melanchologie gezwierd kan worden.