dinsdag, april 24, 2007

Derde huwelijk


Ik kan van mezelf niet zeggen dat ik een grote fan ben van Tom Lanoye. Dat de man kan schrijven heeft hij al een paar keer bewezen. Maar sinds het 'goddelijke monster' en na zijn 'dozen' en zijn 'doen-doen-doen' had ik het gevoel dat ik het met Lanoye (ge)had (ge)had.
Toch, om het af te leren zeg maar en omdat ik benieuwd was waarom de ene schrijver wel genomineerd wordt voor de Gouden Uil en de andere niet en waarom Tom Van Dijck en Phara de Aguire het zo een knap boek vond, nam ik van de fnac het derde huwelijk mee.
Het boek werd de laatste tijd een beetje veel gehyped had ik de indruk.
Wel, ik moet toegeven dat elke vorm van reclame voor dit boek geoorloofd is.
Waarom? Moet je zelf maar lezen. Toch dit stukje van op pagina 170.
De goorste clichés van het internationale tv-vee? De vetst aangezette sentimentalistische humbug, waaraan het geestelijke lompenproletariaat wereldwijd verslaafd is?
Zij slikt het als zoetekoek en ecstacy. De meest voorspelbaar aaneengekakte smeerlapperij uit de vertelfabrieken der Angelsaksische poenscheppers, die elk talent verdelgen zoals een kiekenboer de pleuris verdelgt bij zijn kakelende broodwinning: bij voorbaat en met tonnen antibiotica. Alle leven moet eruit! Alles wat echt natuurlijk is, onaangenaam, onontkoombaar tragisch, fragmentarisch, grillig of hopeloos ingewikkeld, of gewoonweg uit de band springend - alle authenticiteit, zeg maar, alle risico - moet worden verzopen in braafheid of tranentrekkerij, in geruststellende vaste formats en stramienen zonder wezenlijke spiritualiteit. Zelfs hun voortdurend aanroepen van een of andere god - god bless! - is gestoeld op religiositeit zonder kloten. Een vorm van aspirine meer dan van existentiële bezinning en dat zeg ik als verstokte ketter.

Zo, dan kan een mens weer es verder. Ik vond dit soort zinnen niet terug in art 285B en de helaasheid der dingen. Ok ok omdat het andere boeken waren.
Aan Campert en Grunberg begin ik niet meer. Ben bezig in 'de zwarte met het witte hart' van Arhur Japin. Sinds 'een schitterend gebrek' ook zo een schrijver die we in 't oog moeten houden.

1 opmerking:

harlekijn zei

Toch was ik een beetje teleurgesteld in 'Het derde huwelijk'...Heel knap geschreven, dat inderdaad zeker, maar inhoudelijk had het voor mij wat méér mogen zijn. Eigenlijk is het inderdaad een knap boek, maar verwacht ik gewoon wat meer van Tom Lanoye. Ik vond bijvoorbeeld Kartonnen dozen en Het goddelijke monster toch beter...
Aan Grunberg begin je niet meer? Allee jong, die vind ik dan weer ongelooflijk geweldig. Tirza moet ik nog lezen maar ik ga het zeker doen.
De helaasheid der dingen ligt klaar, maar eerst 'Arthur and George' uit lezen van Julian Barnes. Hoe minder je over dit boek weet, hoe beter (zoals bij de 300:-)). Het lijkt me wel iets voor jou.
Over Arthur Japin enkel lof!!! 'Een schitterend gebrek' behoort tot één van de boeken die ik niet licht zal vergeten of beter gezegd: niet zal vergeten.
Sarah