Belangrijkste redenen voor deze invasie waren het begin van de krokusvakantie en een promotie van 'den bond' die enkel dit en vorig weekend geldig was.
Voor al de fun moesten we wachttijden van minstens 35 minuten per attractie verdragen. De langste rij stond aan Disneys nieuwste attractie, Finding Nemo. Ik zag bezoekers, Belgen dus, twijfelend maar door hun vastberaden kindjes gedwongen onder een bordje aanschuiven waarop stond 'wachttijd 90 minuten'. An-der-half uur aanschuiven om 2 minuten in een karretje te zitten!
De eerste attractie die Jürgen en ik beleefden was wisselgeld ontvangen voor een smerige koffie uit een automaat. Wachttijd voor ontvangen van het wisseleld: een kwartier.
Of het dan de moeite was? Jawel. Tuurlijk. Of je er nu voor open staat of niet; de sfeer, het schitterende tot in de kleinste details verzorgde decor, het constante sprookjesachtige positivisme, de lach op elk prinsesje en het enthousiasme van al de kindertjes maken van zo een tweedaagse steeds weer een gaarne te herinneren belevenis. Ik pak er graag het wachten en de fastfood (ik heb een hamburger met neus toe en lange tanden gevreten waarvan het bovenste deel voor een pizza moest doorgaan) bij. Het lijkt wel of deze disney-eettenten in opdracht van de fastfoodsector experimenten uitvoeren wat voor de gasten doorslikbaar is of niet. Dat ze die burgerpizza voortaan maar aan de zwijnen geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten