jaarmarkt in Schelle

Wat ik hier ga brengen is onnozel. Ik weet het. Ik moet me soms een beetje minder druk maken. Maar soms is soms .. en soms is nu.
Vorige zaterdag was het jaarmarkt in Schelle. Een jaarmarkt is niet meer dan een verplichte wandeling voorbij stalletjes van de plaatselijke middenstand, een snel opgezet kermisje, hamburgers, braadworsten, caracollen, vietnamese loempiaatjes, Marokkanen met mango's uit Brazilië, een zegevierende burgervader, bloedruikende oppositieleden, een goochelaar, een beatboxer en elk cafe die zijn voordeur openzet om klanten naar tap, wijf en vlaamstalige muziek te lokken (wat meestal zeer goed lukt).
Boom, Schelle, Niel en Willebroek organiseren de belangrijkste jaarmarkten in de Rupelstreek. Vooral die van Niel heeft de beste (lees oudste) reputatie.
Vroeger was het (naar 't schijnt) anders, meer sfeer. Toen kwamen de boeren met hun vee naar buiten, kletsten wat elkaars poten en gingen zich nadien lazerus drinken in de plaatselijke staminee. Meer was dat niet. In 'De Witte van Zichem' van Robbe De Herdt zit een fragmentje van een jaarmarkt anno 1900. De Witte jat geld, zijn broer gaat vrijen, De Witte heeft dat gezien maar moet zwijgen tegen vader, vader geeft em wat kletsen rond zijn oren (hoogstwaarschijnlijk voor dat geld of voor de patatten die te zout waren).

Dus wij naar de jaarmarkt. Het enige wat er vandaag van de oude tradities overblijft is het door boer of hobbyist pronken met geiten, schapen, koeien, paarden, ezels, varkens en stieren. Leuk voor de kleinsten onder ons, waaronder mijn twee enthousiaste geitjesliefhebbers.
Geitjes kijken en voorzichtig aaien. Leuk. VOOR DE KLEINSTE ONDER ONS !!!!!



Op deze foto zie je mijn rakkers GEDULDIG hun beurt afwachten aan een dame die het geitje zooooooo lief en zoooooooo schattig vond dat ze van mening was dat het kleine grut maar eventjes geduld moest oefenen. Het was haar beurt en van niemand anders.
Ik aanschouwde het tafereel met gekromde tenen. Het werd (ik meen nu wat ik zeg !!!!) gortig toen het geitje uit mensenliefde nog dichter tegen het gelaat van haar geliefde kwam dat het een fractie heeft gescheeld of de twee wezentjes waren op het veldje vlak voor mijn ogen en die van mijn, ondertussen iets minder geduldige uitoefeners van het geduld, een tongetje aan het draaien. De tipjes van de twee tongetjes hebben elkaar eventjes geroerd maar de doorslaggevende draai kwam er niet. Had duidelijk te maken met het puntvormig bekje van het geitje. Muilt niet zo handig, naar het schijnt. De vriend of, erger, de echtgenoot zag je oorverdovend luid denken: "deed ze dat maar eens wat meer met mij !!! of met mijn geitje!!!!"
Duidelijk overmand door emoties stond het geval haar plaats af aan mijn kids .....


..... TOEN vanuit het niets een grootmoeder met gebetoneerde mis-en-plis en Rubensiaans lijf haar enorm achterste gebruikte om haar plaats en die van haar kleinkind voor het geile geitje te parkeren.

Als mijn jongste volwassen vuisten had zou hij ze gebruikt hebben. Nu heeft zijn vader het, met VEEL plezier, mogen oplossen.(zie floure vestje)


En zo kwam alles nog relatief goed.
Moeder Geit en ik wisselden een betekenisvolle blik uit. Alleen weet ik niet wat moeder geit zelf van dit schouwspel heeft gedacht, of van mij.

Frans van Barca

Straf dat zo weinig mensen weten dat er ooit een belg bij het beste elftal van de wereld gespeeld heeft nl FC Barcelona. Die belg is niemand minder maar ook n .. dan Fernand Goyvaerts.
Speelde bij Brugge, trekt dan naar Barcelona, speelt er een paar jaar, wordt verkozen tot beste buitenlandse speler uit de primera division, trekt naar Madrid (!!), raakt geblesseerd, raakt niet meer aan de bak, raakt wel aan de bak bij een paar ploegjes in België en wordt na zijn voetbalcarière voetbalmakelaar.
Nooit heeft nog één Belg bij Barca gespeeld. Fernand wel. Maar geen kat dat em kent. Straf. Belgisch zeker?

Anders dan anders

Van niets naar 9% gaan en 2 zitjes bemachtigen in de gemeente waar Pira naar alle onwaarschijnlijkheid gewonnen heeft.
'Il faut le faire' zou een oude bruingetinte topsalesmadam regio Duffel gezegd hebben.
Goed gedaan beste vriend. Goed gewerkt. Blijf nu asjeblief gewoon jezelf en laat je niet door de extreme kant van je windrichting overhalen. Dan zie ik je binnen een jaar of zes weer iets straf doen.

Schelle the day after

Al bij al valt het nog mee voor ons, de Schellenaren.
De CD&V-NVA behoudt de absolute meerderheid. Het Belang krijgt er 3 zitjes bij ten kost van SPA, VLD en Groen. Voor de laatste is dit het ergste. Groen had maar één zeteltje en nu hebben ze nul zetels.
De 3 belangrijkste programmapunten van het Belang in Schelle waren:
1. Er voor zorgen dat de vignetten op de groene afvalcontainers niet meer zouden gestolen worden. Daarvoor zouden ze een nachtwacht in het leven roepen.
Wij moeten onze vuilbakken elke woensdagavond buitenzetten en om de week staat die groene bak naast de gewone gele vuilniszak. Vanaf DAT moment zou het Belang in actie treden en bij elke van 2500 bakken de hele nacht een Belang mandataris posten om er voor te zorgen dat het vignet zeker niet gepikt zou worden.
Ik zou met een veilig gevoel gaan slapen die nacht. Een Blokker voor mijn huis die zijn slaap moet laten voor een velletje papier.
2. De vervallen huisjes in het toeristische centrum van Schelle moeten blijven staan. (vooral omdat er zelf een paar blokkers in wonen. Ah ja, zo gaat dat dan he)
Het toeristische centrum van Schelle. Ik pis in mijn broek van 't lachen. Wij hebben op 1 jaar welgeteld 5 toeristen in Schelle. 5. En dat is dan een familie verdwaalde Hollanders die aan frituur 'den bareel' de weg komen vragen naar de steenbakkerijen van Boom.
3. het veiligheidsgevoel vergroten. Dit is waar. Sinds de komst van een nieuwe skateramp in het park van Schelle heb ik me zelden zo onveilig gevoeld. De drang om op die ramp te staan is me gewoon te groot. "Ik moet het es een keer geprobeerd hebben" zeg ik dan tegen mezelf. Maar ik weet met 100% zekerheid dat ik lelijk op mijn lip ga vallen. Bij deze gedachte komt het onveiligheidsgevoel bij mij de kop op steken. Het is een schande. Die ramp moet weg. En sluit dan ook ineens die pitazaak waar elke zaterdag en zondag bruinhemden staan aan te schuiven. Schandalig hoe die Colombianen met hun shoarma's zo maar eventjes de gehele Schelse economie heeft opgeschrikt.

pas op voor sommeliers

Gisteren mochten we met de Catalaan in Mortsel een feestje verzorgen voor een viertal koks, een bakker, een sommelier en uiteraard al hun partners.

Ik kreeg deze opdracht van gastheer Pieter via e-mail een drietal weken geleden.
Alhoewel ik ondertussen nog feestjes en presentaties mocht doen, hield deze avond en het belang er van me toch de hele tijd bezig.
Zeker omdat er tussen die koks een paar Catalunya freaks bij waren die een paar keer per jaar naar Barcelona reizen om er in de plaatselijke restaurants bij te leren. Komt er nog bij dat één van hen in het Hof van Cléve werkt.
Niet verwonderlijk dat ik iets geconcentreerder aan deze avond begon dan anders.
Een extra uurtje studie gisteren namiddag ter voorbereiding vond ik dus geen overdreven luxe. Kwestie van niet te hard door de mand te vallen.

Feestje begon om half zeven. De sommelier kende de cava’s die ik schonk (er was er zelf één bij die hij zelf regelmatig schenkt) en de chef-kok (die van het Hof Van Cleve)van de avond wist dat ik Anis del Mono met de gambas combineerde. Er werd dus duchtig geknikt, beaamd en geconfirmeerd.

Gelukkig vonden al de gasten de tapas lekker en de cavas mochten er ook zijn .. vooral de derde (Orioll Rossell Cava Brut) die ik schonk viel in de smaak.

En de moeilijke vragen? Die bleven uit. Het genomineerde gezelschap was met andere woorden lief met me, spaarden me door me niet in verlegenheid te brengen met gesofisticeerde vragen over bijv de rijpheid van de Temperanillo of de zuurtegraad van de Muscat.
Integendeel zelfs! De paar vragen die ik mocht beantwoorden waren eigenlijk redelijk makkelijk. Binnenkoppertjes zoals we zeggen.
Wat is de hoofdstad van Catalunya? Wat zijn die beestjes daar in dat kommetje? Hoe lang bewaart deze wijn? Wat zit er in dit sausje? Het werd dus geen examen.

Jürgen, mijn kameraad die ook van de partij was, kwam me regelmatig in de keuken aanmoedigend complimenteren. Annick bleef liever in de keuken staan. Kwaliteit van de gerechten primeerde..

Om negen uur namen we afscheid. De rode en witte wijnen lagen op temperatuur te wachten, de desserts waren ook klaar, iedereen kon voort en wij mochten naar huis.
Toen Jürgen me buiten, aan de wagen, een handje kwam toesteken kwam het ....

Onder de gasten was er geen één bij die kok of sommelier was. De ene was een familielid van de gastheer, de andere werkt in ploegen bij een metaalverwerkend bedrijf en nog een andere levert bakmeel aan bakkers.
Maar van wijn, laat staan Catalunya hadden ze, tot gisteravond, geen kaas gegeten.

Er is dus duchtig onder één hoedje gespeeld geweest. De hele week hebben de protagonisten zich naar dit moment verknocht.

De hilariteit (!!!) toen ik na dit nieuws terug naar de gasten liep.

Een goeie grap is zowel voor de maker als lijder een waar genot. Het begon me pas een tweetal uurtjes nadien echt te dagen dat al die extra concentratie een maat voor niets was geweest.

Aan de medewerkers van het complot: Dikke Proficiat !!!!
Hier ga ik zelf nog lange tijd plezier aan beleven … en jullie ook neem ik aan.