donderdag, augustus 17, 2017
dinsdag, maart 17, 2009
mijn lievelingseten
Al jaren. Al decennia. Mijn lievelingseten.
Maar deze smaak proef ik enkel in Spanje. Zoals op ons vorig mannenweekend in Catalunya.
Costelles de Xai ofwel schapenkoteletjes. Het enige wat mee op het bord mag liggen zijn enkele zachte aardappelschijfjes, een klein assortiment gegrilde groentjes (artisjok, groene asperge, aubergines, tomaatjes) en een flinke schep eigengemaakte alioli. Drink hier een rode wijn uit de Emporda of Prioratostreek en je dag kan niet meer stuk. Toch niet mijn dag!
Maar deze smaak proef ik enkel in Spanje. Zoals op ons vorig mannenweekend in Catalunya.
Costelles de Xai ofwel schapenkoteletjes. Het enige wat mee op het bord mag liggen zijn enkele zachte aardappelschijfjes, een klein assortiment gegrilde groentjes (artisjok, groene asperge, aubergines, tomaatjes) en een flinke schep eigengemaakte alioli. Drink hier een rode wijn uit de Emporda of Prioratostreek en je dag kan niet meer stuk. Toch niet mijn dag!
zaterdag, januari 17, 2009
naar 't strand
Het is nog niet voor direct. Maar in dit grijze weer werken zulke filmpjes als zalfjes.
Beached from Keith Loutit on Vimeo.
share this: facebook
Beached from Keith Loutit on Vimeo.
share this: facebook
dinsdag, december 09, 2008
woensdag, november 26, 2008
Ingmar Heytze
12:04 - Sofie - Stubru
De meeste mensen kunnen zich bij de liefde
even weinig voorstellen als bij de dood
terwijl het laatste toch veel eenvoudiger
valt te constateren als dat eerste.
En toch zoeken ze hun leven lang vruchteloos
naar het ene
en vluchten tegelijkertijd
voor het andere.
Alsof de dood niet net zo goed
een snikkend klein meisje zou kunnen zijn
alleen in een grote balzaal op een verjaardagsfeest
waar niemand is komen opdagen
De meeste mensen kunnen zich bij de liefde
even weinig voorstellen als bij de dood
terwijl het laatste toch veel eenvoudiger
valt te constateren als dat eerste.
En toch zoeken ze hun leven lang vruchteloos
naar het ene
en vluchten tegelijkertijd
voor het andere.
Alsof de dood niet net zo goed
een snikkend klein meisje zou kunnen zijn
alleen in een grote balzaal op een verjaardagsfeest
waar niemand is komen opdagen
dinsdag, oktober 14, 2008
Als
een man is een ver afgelegen oerwoud zijn mening geeft
en geen vrouw hoort hem
... is hij dan nog verkeerd?
en geen vrouw hoort hem
... is hij dan nog verkeerd?
vrijdag, oktober 10, 2008
Chariots of fire
De jongste zat met zijn autootjes te spelen toen hij een voor hem onbekend wijsje op tv hoorde.
"He, grappig liedje! Dat zijn precies twee mannetjes die vertraagd naar elkaar lopen". En hij bootste die ingebeelde ventjes met zijn vingers in de lucht na.
Hoe is het mogelijk dat hij die 22 muzieknoten zo perfect wist te associëren met de film waar ik op mijn elfde redelijk kapot van was? Chariots of Fire.
Ik zag de film voor het eerst met mijn vader. Ik was elf en begreep een aantal zaken niet. Waarom liep die donkere jongen niet op zaterdag? Hij kon iedereen laten zien hoe fantastisch hij was! Waarom zoveel fuss over een groep jongens die snel konden lopen en die naar Olympische Spelen mochten waar de hoogspringers in een bak zand landen?
Ik was vooral kapot van de muziek. Het onvergetelijke shot van het team, de selectie, de elite die aan de waterlijn liep en er één voor één op hun eigen manier van genoten.
De muziek werd in de loop der tijden volledig verneukt door ceremoniemeesters die trots hun intrede deden met gedrochten van huwelijstaarten. Schande.
Wat ik niet wist was dat de producer zestien jaar later met zijn lief tegen de wand van een tunnel in Parijs kwakte en samen met haar het leven verloor.
En hier werd ik ook heel, heel stil van.
"He, grappig liedje! Dat zijn precies twee mannetjes die vertraagd naar elkaar lopen". En hij bootste die ingebeelde ventjes met zijn vingers in de lucht na.
Hoe is het mogelijk dat hij die 22 muzieknoten zo perfect wist te associëren met de film waar ik op mijn elfde redelijk kapot van was? Chariots of Fire.
Ik zag de film voor het eerst met mijn vader. Ik was elf en begreep een aantal zaken niet. Waarom liep die donkere jongen niet op zaterdag? Hij kon iedereen laten zien hoe fantastisch hij was! Waarom zoveel fuss over een groep jongens die snel konden lopen en die naar Olympische Spelen mochten waar de hoogspringers in een bak zand landen?
Ik was vooral kapot van de muziek. Het onvergetelijke shot van het team, de selectie, de elite die aan de waterlijn liep en er één voor één op hun eigen manier van genoten.
De muziek werd in de loop der tijden volledig verneukt door ceremoniemeesters die trots hun intrede deden met gedrochten van huwelijstaarten. Schande.
Wat ik niet wist was dat de producer zestien jaar later met zijn lief tegen de wand van een tunnel in Parijs kwakte en samen met haar het leven verloor.
En hier werd ik ook heel, heel stil van.
Abonneren op:
Posts (Atom)
